Opvoeden kan behoorlijk zwaar worden. Niet omdat je het niet goed doet, maar omdat wat eerder werkte, nu niet meer werkt.

Veel ouders zijn bewust bezig met sensitief opvoeden. Ze zien hun kind, reflecteren op zichzelf en proberen het anders te doen dan vroeger. En toch ontstaat er steeds vaker strijd, ruzie, escalaties. Je gevoel van machteloosheid neemt toe, je vertrouwen neemt af, net zoals je geduld of je accepteert uit de lieve vrede meer dan dat goed voelt. 

Grenzen lijken vooral ruzie te geven. Nee’s escaleren steeds vaker. Kinderen worden brutaler of trekken zich meer terug. En jij voelt je moe, moedeloos of leeg.

Zachte Kracht is er voor ouders die voelen: Zo wil ik het niet blijven doen. 

Waar veel ouders in vastlopen

• Sensitief opvoeden leidt niet tot meer rust 

• Steeds opnieuw grenzen stellen zonder blijvend effect

• Strijd rond luisteren, boosheid of school

• Het gevoel alles geprobeerd te hebben

• Innerlijk weten dat harder ingrijpen  of het juist laten gaan niet klopt

• Verlangen naar rust, verbinding én stevigheid, maar vanuit eigen opvoeding en maatschappij niet weten hoe.

Het probleem is niet je kind. En ook niet jij die het beter zou moeten doen of je inzet. Vaak bewegen we, juist wanneer het spannend wordt automatisch richting doen en oplossen. Niet omdat we tekortschieten, maar omdat we betrokken zijn.

Deze beweging kan anders van binnen naar buiten. Van zacht en krachtig voelen, dan liefdevol en daadkrachtig zijn.